ΑΛΗΘΕΙΑ....ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ MAHLER76...

Φίλε έλα απόψε που πονάω...εκείνος που αγαπώ δεν είναι πια εδώ....Καλέ μου Mahler

κάθε φορά που διαβάζω τα posts σου -κάθε μέρα μπαίνω να δω καινούρια σου ανάρτηση...-

μου έρχεται κατά νου το παραπάνω τραγούδι....Το έχω συνδιάσει με εσένα χωρίς καν να σε ξέρω....Τα πάντα στην 35χρονη (εντάξει εντάξει 36χρονη....) πορεία της ζωής μου τα συνδιάζω με ένα παραμύθι.....και αυτό ξέρεις γιατί? Γιατί προσπαθώ να αποφεύγω την αλήθεια γιατί φίλε μου η αλήθεια πάντα πονάει και όταν έχεις πονέσει πολύ στην ζωή σου και εγώ και εσύ και ο δίπλα και ΟΛΟΙ μας δεν θέλουμε άλλο πόνο, θέλουμε να ξεφύγουμε....αλλά η αλήθεια πάντα καραδοκεί εκεί κοντά...την βλέπεις την αφουγκράζεσαι την νιώθεις.....Αποφεύγω την αλήθεια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δέχομαι τα ψέματα αυτά σε τσακίζουν περισσότερο....Αλήθεια προσπάθησα να μετρήσω πόσες αλήθειες έχω πει και πόσα ψέμματα...Αποφεύγω ακόμα μία φορά να παραδεχτώ την αλήθεια.......

Δεν θα σε κουράσω περισσότερο γιατί έχει και mini καύσωνα σήμερα, ούτε θα κλείσω την ανάρτηση μου με παραμύθι για να αποφύγω την αλήθεια.....θα την κλείσω με τον στίχο ενός τραγουδιού που μου έρχεται συνεχώς καθώς γράφω......και ναι με ένα τραγούδι μπορείς να πεις 1000 αλήθειες ......

"Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια ότι ψέμα στη ζωή μου και να πω......."

Και έτσι σου αφιερώνω ακόμα ένα στίχο από αγαπημένο μου τραγούδι....που κλείνει μέσα του μόνο αλήθεια......

"Το καλοκαίρι εκείνο δεν θα γυρίσει πίσω τις όμορφες στιγμές μας δεν θα τις ξαναζήσω

Για μια στιγμή μονάχα και τη ζωή μου δίνω να ξαναγύριζε πάλι το καλοκαίρι εκείνο"

Καλημέρα γλυκιέ μου mahler!!!!!!

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ......

Θυμάται εκείνη τη φωτογραφία....είναι κάπου ψηλά στο λόφο ένα λειβάδι καταπράσινο, απέναντι το απέραντο γαλάζιο και ατενίζει τα νερά καθώς δίνουν τη δική τους μάχη επάνω στα άγρια βράχια, κλείνει τα μάτια και τον ονειρεύεται.....ξαπλωμένος εκεί δίπλα άλλωτε να χαμογελά και άλλωτε σοβαρό χαμένο στις δικές του σκέψεις.....Είσαι πιο όμορφος όταν χαμογελάς του ψιθυρίζει...δεν είναι η αλήθεια όμως...η αλήθεια είναι ότι δεν θέλει να τον βλέπει σοβαρό και οχυρωμένο στις σκέψεις του γιατί ξέρει ότι οι σκέψεις του ανήκουν αλλού και αυτό είναι το σωστό, της το είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή.....Ποιά αρχή και ποιο τέλος? Θυμάται....κάθε φορά που πήγαινε να ανοίξει ένα παράθυρο εκείνος ήταν από πίσω και με όλη του την δύναμη κρατούσε αντίσταση για να μην ανοίξει...και προσπάθησε μόνο για ένα παράθυρο...Ηταν δυνατός, σκληρός, εγωιστής και εκείνη νοσταλγούσε λίγη από την τρυφερότητά του....ήταν σίγουρη για τις ευαισθησίες του που ποτέ δεν εισέπραξε....Γιατί να εισπράξει άλλωστε?Ηταν τυχαία για εκείνον τελείως αδιάφορη -και ας μην το παραδεχόταν-ήθελε τόσο πολύ να του μιλήσει ένιωθε τόσο την ανάγκη να του πει ότι σήμαινε τόσα για εκείνη....ότι είχε βρει έναν άνθρωπο που την καταλάβαινε.....Την καταλάβαινε άραγε? Φύσηξε και ο αέρας της έφερε τα ξανθά μαλλιά της πάνω στο πρόσωπο...βράχηκαν οι άκρες τους από τα δάκρια που ώρα τώρα κυλούσαν στα άχρωμα μαγουλά της...τα μάζεψε και τα σήκωσε ψηλά..έτσι όπως συνήθιζε να κάνει πάντα τις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς της.....Χάιδευε το πίσω μέρος του λαιμού της που καιρό τώρα δεν είχε κανένα σημάδι από κάποιον έρωτα μεγάλο....Κάθησε στο χώμα και τα χέρια της χάραζαν πάνω του όλα αυτά που θυμόταν από αυτόν....λόγια που ειπώθηκαν όχι για να πληγώσουν αλλά για να την επαναφέρουν στην πραγματικότητα.....Και η πραγματικότητα δεν αλλάζει....ούτε και εκείνη όμως μπορούσε να αλλάξει.....Επρεπε να φύγει τώρα που μπορούσε....τώρα που είχε ως ανάμνηση μόνο μία φωτογραφία, 10 σελίδες γραμμένα λόγια,την ηχώ ενός όμορφου γέλιου....Και έφυγε και χάθηκε μέσα στο σκοτάδι που λάτρευε εκείνη και απεχθανόταν εκείνος....και ο λόγος που στάθηκε σε αυτό το ψηλό καταπράσινο λόφο ήταν να χαζέψει όλες αυτές τις κίτρινες παπαρούνες που ίσως κάποια μέρα περίμενε να τις χαρίζει....Πρόλαβε και ξεχώρισε μία από αυτές σε χρώμα κόκκινο όπως ξεχώρισε και Εκείνον σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους........Τον ευχαρίστησε γιαυτές τις λίγες μέρες που μοιράστηκαν.....Και έφυγε χωρίς ΑΝΤΙΟ.........!!!!

ΞΗΜΕΡΩΣΕ.....

Ξημέρωσε......Αναμενόμενο αλλά όχι προσδοκόμενο....Σήμερα σε βλέπω κάπως διαφορετική....Τι βλέπω χαμόγελο είναι αυτό ? Τεντώνεσαι και ακούω αναστεναγμούς χαλάρωσης ? Είσαι καλά? Ολα καλά? Ουπς και άλλο απανωτό χαμόγελο? Τι μου κρύβεις? Γιατί δεν μιλάς σήμερα? Το μόνο που σκιαγραφείται σήμερα στο πρόσωπο σου είναι ένα μόνιμο χαμόγελο που δεν τολμά να γίνει γέλιο για να μην φανεί ο έκδηλος ενθουσιασμός σου....Σε ξέρω πολύ καλά δεν θα μιλήσεις αλλά μην ξεχνάς τα μάτια σου τα λένε όλα....Τώρα που σε κοιτώ κατάματα προσέχω ότι λείπει αυτή η θλίψη των προηγούμενων ημερών...Υποπτεύομαι το λόγο αλλά μαζί σου ποτέ κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτα.....Αποφάσισες να μιλήσεις έχεις πάρει την σωστή θέση....τα πόδια πάνω στη πολυθρόνα τα σφίγγεις, φέρνεις κοντά τσιγάρα και καφέ...δαγκώνεις το καλαμάκι συνεχώς και αρχίζεις.......Η γνωστή εικόνα που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε....Δεν μπαίνεις σε λεπτομέρειες όταν μιλάς σοβαρά, οι λεπτομέρειες γεμίζουν το λόγο σου μόνο όταν θέλεις να δώσεις έμφαση σε κάτι ανούσιο που θα προκαλέσει στο συνομιλητή σου γέλιο μόνο και μόνο γιαυτό.....Λες 10 λέξεις μόνο... είμαι 100% σίγουρη ότι μιλάς σοβαρότατα....τις συγκρατώ....μέσα σε αυτές και τίτλος τραγουδιού.....αν μη τι άλλο δεν θα μπορούσες να μην συνδίαζες τα πάντα με ένα τραγούδι...Εσύ είσαι.....Με εντυπωσιάζεις.....Προσπαθώ να σε "ηρεμήσω" μήπως και μετριάσω τον ενθουσιασμό σου καταλαβαίνω ότι δεν κάνω σωστά..... γιατί το έχεις τόσο ανάγκη και δικαιούσαι και εσύ, όπως και όλοι μας, αυτές τις ελάχιστες στιγμές χαράς.....Μιλάς ακατάπαυστα, γρήγορα, φοβάσαι μην ξεχάσεις κάτι από όλα αυτά που έχεις στο μυαλό σου και με παρακαλάς να τα θυμάμαι και εγώ για να μην χαθεί κάτι.....Χαίρομαι που σε βλέπω πάλι έτσι μου είχε λείψει αυτή η εικόνα.....Λάμπεις......Βαθιά μέσα μου ξέρω τους φόβους σου την αγωνία σου αλλά δεν τολμώ να σου διακόψω την θύελα των σκέψεων σου...είμαι σίγουρη ότι και εσύ το αποφεύγεις προσωρινά έστω, αφού τελειώνοντας κάθε φράση σου προσθέτεις και την αγαπημένη σου λέξη παραμύθι.....θυμάμαι όταν σε ρώτησα για πρώτη φορά γιατί πιστεύεις στα παραμύθια στους ιππότες και στους αγγέλους η απάντησή σου ήταν αφοπλιστική......ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ......Τότε συνειδητοποίησα πόσο πολύ πληγωμένη ήσουν και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι πάντα εκεί....κοντά....και να σου υπενθυμίζω ότι κάθε μέρα που ξημερώνει είναι διαφορετική......αναμενόμενο το ξημέρωμα πάντα αλλά και προσδοκόμενο σαν και σήμερα για να πεις μία καλημέρα.....αφού δεν άκουσες μία γλυκιά καληνύχτα!!!!!!

ΧΑΛΚΙΔΑ......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Φίλη,

Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ.....Γύριζα συνεχώς στο κρεβάτι......δεν έφταιγε η υπερβολική ζέστη γιατί αυτό διορθώθηκε με το air-condition.....Δεν έφταιγε το γλύψιμο της Λάρας γιατί και αυτό διορθώθηκε...η Λάρα μετακόμισε στο δωμάτιο της Κατερίνας.....(Θα σου τηλεφωνήσω μόλις τελειώσω την ανάρτηση να σου περιγράψω Κατερίνα στο σπίτι με πυτζάμες αέρινες επάνω της....... 3-4 νούμερα μεγαλύτερες φορούσε ο μακαρίτης....)Δεν έφταιγε η γαριδομακαρονάδα....η τυροκαυτερή...η μελιτζανοσαλάτα...το μπουγιουρντί...οι πιπεριές με τα τυριά...η καβουροσαλάτα...οι σαρδέλες...το χταπόδι...τα γεμιστά καλαμάρια..ούτε καν οι γαρίδες σαγανάκι-top έδεσμα- του dinner γιατί και αυτό όπως θα διαπίστωσες με την Κατερινιώ δεν προλαβαίνεις να πάρεις σειρά και να φουσκώσεις........Δεν έφταιγε ο Επικίνδυνος και Αγριος Παρκαδόρος που μπορούσε να μας είχε "καθαρίσει" χωρίς να το καταλάβουμε γιατί και αυτό όπως είδες σώθηκε την τελευταία στιγμή με το body guard Μαρίνα.......Δεν έφταιγε το γράμμα με τις Μαργαρίτες......γιατί και αυτό διορθώθηκε το κράτησες αμανάτι......Δεν έφταιγε τελικά τίποτα από όλα τα προηγούμενα.......Το μυαλό μου είχε κολήσει στην πρόσκλησή σου......

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ,ΓΑΛΑΖΙΟ,ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ,ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ,ΣΥΝΝΕΦΑ,ΠΑΓΩΤΟ,ΜΟΥΣΙΚΕΣ,

ΖΩΓΡΑΦΙΚΕΣ,ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ,ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ,ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ,ΓΕΛΙΑ,ΧΡΩΜΑΤΑ,ΚΕΡΙΑ,

ΑΜΜΟΣ,ΒΛΕΜΜΑΤΑ,ΜΥΡΩΔΙΕΣ,ΛΑΧΤΑΡΑ,ΡΥΘΜΟΣ,ΓΡΑΜΜΕΣ,ΨΥΧΕΣ,ΜΑΤΙΑ,

ΜΑΓΕΙΑ,ΕΝΩΣΗ,ΠΑΓΑΚΙΑ,ΧΑΡΑ,ΜΗΝΥΜΑΤΑ,ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ,ΘΑΛΑΣΣΑ,ΤΕΛΑΡΑ,

ΤΣΙΓΑΡΑ,ΜΩΒ,ΑΠΩΛΕΙΑ,ΧΕΡΙΑ,ΜΕΛΙΣΣΕΣ,ΜΕΘΗ,ΣΤΑΣΗ,ΔΙΑΘΕΣΗ,ΑΕΡΑΚΙ,

ΕΛΠΙΔΑ,ΟΝΕΙΡΑ,ΕΥΧΗ!!!!!

Και τελικά βρήκα τι έφταιγε και το μυαλό δεν μπορούσε να ησυχάσει.......

Δεν περιγράφεται με λόγια όσα και αν γράψεις....περιγράφεται με την εικόνα που θα ζωγραφίσεις στο τοίχο πίσω απο το τραπέζι.....Δεν θα μου άρεσε ούτε η Βενετία...ούτε το taxi....ούτε ότι άλλο ειπώθηκε το βράδυ της 19ης Ιουνίου.....Θέλω να ζωγραφίσεις και "το έχεις" ............το πως τέσσερις διαφορετικοί τελείως άνθρωποι κατάφεραν μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να δώσουν και να πάρουν τόσα πολλά ο ένας από τον άλλο.....

Δεν υπάρχει τίποτα τελικά πιο σημαντικό από αυτό που ζήσαμε ζούμε και εύχομαι να ζούμε για πολλά ακόμα χρόνια....ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΙΑ....Ζωγράφισε το όπως σου βγει.....αρκεί να απεικονίσει αυτό που ζούμε!!!!!

Σου αξίζει ότι καλύτερο Βασούλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πάντα κοντά σου................

ΜΙΑ ΛΕΥΚΗ ΤΟΥΛΙΠΑ........!!!!!

Λευκό το χρώμα της ελπίδας....τουλίπα γιατί ήταν σκέψη εκείνου...άραγε πόσο πολύ καλά την είχε καταλάβει?Κατάλαβε ότι το αγαπημένο της χρώμα ήταν το λευκό και θα της έστελνε τουλίπες...λευκές τουλίπες....μήπως ήταν σύμπτωση?Μήπως κάτι της ξέφευγε? Θορυβήθηκε δεν της άρεσε να χάνει τον έλεγχο, όσες φορές τον έχασε-δεν θα ήταν και πολλές, μετρημένες στα δάχτυλα-πικράθηκε και πόνεσε....ο άνθρωπος δεν αλλάζει αλλάζουν μόνο οι ρόλοι και οι συνθήκες....τα είχε όλα τοποθετημένα με τάξη στο μυαλό της, ίσως αυτό ήταν και το μεγαλύτερο της λάθος...προγραμμάτιζε τα πάντα....και εμφανίσθηκε εκείνος ως απο μηχανής θεός και τις μίλησε....και τις έγραψε.....την έκανε να χαμογελάει ακόμη περισσότερο και την κυρίευσε ένα αίσθημα αγωνίας αν τελικά ο άγνωστος την καταλάβαινε πολύ περισσότερο από τους δικούς της ανθρώπους.....Είναι ποτέ δυνατόν? Και όμως κάθε φορά που αναρωτιόταν έρχονταν σαν χείμαροι οι απαντήσεις με τρόπο κομψό και ποτέ προσβλητικό....Θυμάται.......... ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ........ φάση ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ.........ΔΙΕΞΟΔΟΣ.........ποιός είσαι? Απαρνήθηκε τον χαρακτηρισμό του πρίγκηπα και δικαιολογημένα εφόσον δεν είχε το γοβάκι ή και αν το είχε δεν θα μπορούσε να της το προσφέρει.....προτίμησε να παραμείνει ένας βάτραχος που ποτέ δεν θα δεχόταν το φιλί της για να μεταμορφωθεί.....Ζει ένα παραμύθι και της αρέσει......Κάνει όμορφες σκέψεις για κάποιον που δεν ξέρει...... και ελπίζει ότι αυτός ο κάποιος είναι ο κατάλληλος και αξίζει που τις μονοπωλεί τις σκέψεις τα δύο τελευταία 24ωρα......Νιώθει οικεία μαζί του λες και τον ξέρει χρόνια....χρόνια πολλά.....δεν ξέρει αν ειναι ενθουσιασμός παρορμητισμός απλά ξέρει ότι αυτός ο άγνωστος τις άγγιξε ευαίσθητες χορδές......Εσκυψε και μύρισε την λευκή τουλίπα πήρε δύναμη για να συνεχίσει την μέρα της.......Τουλάχιστον για σήμερα βρήκε διέξοδο........Αύριο ξημερώνει μία πιο ηλιόλουστη μέρα...............................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ......

NO COMMENTS................YOU KNOW............

ΜΙΑ ΩΡΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ......

Μετά από πρόσκληση του mahler76 σε ένα bloggame με θέμα "Πως φαντάζεστε την δικιά σας μία ώρα πριν το τέλος του κόσμου", Αποφάσισα να μην γράψω μία ιστορία απλά αποφάσισα να βρω μια φωτογραφία που να τα λέει ΟΛΑ... και την βρήκα!!! Δεν θα μπορούσα να το φανταστώ κάπως διαφορετικά...Φαντάζομαι ότι το τέλος που θα ήθελα θα ήταν το τελείως αντίθετο από όλο αυτό που ζώ....
Θα ήθελα μία ώρα γαλήνης μία ώρα απόλυτης ησυχίας μία ώρα μοναξιάς....θα έκλεινα τα μάτια και θα ανέτρεχα νοητά στο παρελθόν να θυμηθώ και να ξαναζήσω για λίγο όλα αυτά που με έκαναν να χαμογελάσω και να νιώσω στιγμές ευτυχίας....δεν θα αποχαιρετούσα κανέναν γιατί τα "αντίο" πονάνε όταν ειπωθούν....
Λίγα λεπτά πριν το τέλος τα δάκρυα θα χαράκωναν το πρόσωπο μου και αυτό γιατί δεν θα είχα προλάβει να κάνω όλα αυτά που θα ήθελα...να ζητήσω συγνώμη από αυτούς που πλήγωσα....να παραπονεθώ σε αυτούς που με έκριναν.....να χαμογελάσω σε αυτούς που γύρισα την πλάτη....να αφεθώ στην μοίρα και να μην προγραμματίζω τα πάντα σε αυτή τη ζωή....Να ζήσω έτσι όπως θα ήθελα και όχι όπως επέβαλλαν κάποιοι.....
Δευτερόλεπτα απομένουν πριν το τέλος ο ουρανός σκοτεινιάζει αρχίζει και βρέχει είμαι εκεί όπως στην φωτογραφία μόνη...η θάλασσα γίνεται ένα με τον ουρανό....το ΤΕΛΟΣ ήρθε......