ΑΛΗΘΕΙΑ....ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ MAHLER76...

Φίλε έλα απόψε που πονάω...εκείνος που αγαπώ δεν είναι πια εδώ....Καλέ μου Mahler

κάθε φορά που διαβάζω τα posts σου -κάθε μέρα μπαίνω να δω καινούρια σου ανάρτηση...-

μου έρχεται κατά νου το παραπάνω τραγούδι....Το έχω συνδιάσει με εσένα χωρίς καν να σε ξέρω....Τα πάντα στην 35χρονη (εντάξει εντάξει 36χρονη....) πορεία της ζωής μου τα συνδιάζω με ένα παραμύθι.....και αυτό ξέρεις γιατί? Γιατί προσπαθώ να αποφεύγω την αλήθεια γιατί φίλε μου η αλήθεια πάντα πονάει και όταν έχεις πονέσει πολύ στην ζωή σου και εγώ και εσύ και ο δίπλα και ΟΛΟΙ μας δεν θέλουμε άλλο πόνο, θέλουμε να ξεφύγουμε....αλλά η αλήθεια πάντα καραδοκεί εκεί κοντά...την βλέπεις την αφουγκράζεσαι την νιώθεις.....Αποφεύγω την αλήθεια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δέχομαι τα ψέματα αυτά σε τσακίζουν περισσότερο....Αλήθεια προσπάθησα να μετρήσω πόσες αλήθειες έχω πει και πόσα ψέμματα...Αποφεύγω ακόμα μία φορά να παραδεχτώ την αλήθεια.......

Δεν θα σε κουράσω περισσότερο γιατί έχει και mini καύσωνα σήμερα, ούτε θα κλείσω την ανάρτηση μου με παραμύθι για να αποφύγω την αλήθεια.....θα την κλείσω με τον στίχο ενός τραγουδιού που μου έρχεται συνεχώς καθώς γράφω......και ναι με ένα τραγούδι μπορείς να πεις 1000 αλήθειες ......

"Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια ότι ψέμα στη ζωή μου και να πω......."

Και έτσι σου αφιερώνω ακόμα ένα στίχο από αγαπημένο μου τραγούδι....που κλείνει μέσα του μόνο αλήθεια......

"Το καλοκαίρι εκείνο δεν θα γυρίσει πίσω τις όμορφες στιγμές μας δεν θα τις ξαναζήσω

Για μια στιγμή μονάχα και τη ζωή μου δίνω να ξαναγύριζε πάλι το καλοκαίρι εκείνο"

Καλημέρα γλυκιέ μου mahler!!!!!!

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ......

Θυμάται εκείνη τη φωτογραφία....είναι κάπου ψηλά στο λόφο ένα λειβάδι καταπράσινο, απέναντι το απέραντο γαλάζιο και ατενίζει τα νερά καθώς δίνουν τη δική τους μάχη επάνω στα άγρια βράχια, κλείνει τα μάτια και τον ονειρεύεται.....ξαπλωμένος εκεί δίπλα άλλωτε να χαμογελά και άλλωτε σοβαρό χαμένο στις δικές του σκέψεις.....Είσαι πιο όμορφος όταν χαμογελάς του ψιθυρίζει...δεν είναι η αλήθεια όμως...η αλήθεια είναι ότι δεν θέλει να τον βλέπει σοβαρό και οχυρωμένο στις σκέψεις του γιατί ξέρει ότι οι σκέψεις του ανήκουν αλλού και αυτό είναι το σωστό, της το είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή.....Ποιά αρχή και ποιο τέλος? Θυμάται....κάθε φορά που πήγαινε να ανοίξει ένα παράθυρο εκείνος ήταν από πίσω και με όλη του την δύναμη κρατούσε αντίσταση για να μην ανοίξει...και προσπάθησε μόνο για ένα παράθυρο...Ηταν δυνατός, σκληρός, εγωιστής και εκείνη νοσταλγούσε λίγη από την τρυφερότητά του....ήταν σίγουρη για τις ευαισθησίες του που ποτέ δεν εισέπραξε....Γιατί να εισπράξει άλλωστε?Ηταν τυχαία για εκείνον τελείως αδιάφορη -και ας μην το παραδεχόταν-ήθελε τόσο πολύ να του μιλήσει ένιωθε τόσο την ανάγκη να του πει ότι σήμαινε τόσα για εκείνη....ότι είχε βρει έναν άνθρωπο που την καταλάβαινε.....Την καταλάβαινε άραγε? Φύσηξε και ο αέρας της έφερε τα ξανθά μαλλιά της πάνω στο πρόσωπο...βράχηκαν οι άκρες τους από τα δάκρια που ώρα τώρα κυλούσαν στα άχρωμα μαγουλά της...τα μάζεψε και τα σήκωσε ψηλά..έτσι όπως συνήθιζε να κάνει πάντα τις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς της.....Χάιδευε το πίσω μέρος του λαιμού της που καιρό τώρα δεν είχε κανένα σημάδι από κάποιον έρωτα μεγάλο....Κάθησε στο χώμα και τα χέρια της χάραζαν πάνω του όλα αυτά που θυμόταν από αυτόν....λόγια που ειπώθηκαν όχι για να πληγώσουν αλλά για να την επαναφέρουν στην πραγματικότητα.....Και η πραγματικότητα δεν αλλάζει....ούτε και εκείνη όμως μπορούσε να αλλάξει.....Επρεπε να φύγει τώρα που μπορούσε....τώρα που είχε ως ανάμνηση μόνο μία φωτογραφία, 10 σελίδες γραμμένα λόγια,την ηχώ ενός όμορφου γέλιου....Και έφυγε και χάθηκε μέσα στο σκοτάδι που λάτρευε εκείνη και απεχθανόταν εκείνος....και ο λόγος που στάθηκε σε αυτό το ψηλό καταπράσινο λόφο ήταν να χαζέψει όλες αυτές τις κίτρινες παπαρούνες που ίσως κάποια μέρα περίμενε να τις χαρίζει....Πρόλαβε και ξεχώρισε μία από αυτές σε χρώμα κόκκινο όπως ξεχώρισε και Εκείνον σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους........Τον ευχαρίστησε γιαυτές τις λίγες μέρες που μοιράστηκαν.....Και έφυγε χωρίς ΑΝΤΙΟ.........!!!!

ΞΗΜΕΡΩΣΕ.....

Ξημέρωσε......Αναμενόμενο αλλά όχι προσδοκόμενο....Σήμερα σε βλέπω κάπως διαφορετική....Τι βλέπω χαμόγελο είναι αυτό ? Τεντώνεσαι και ακούω αναστεναγμούς χαλάρωσης ? Είσαι καλά? Ολα καλά? Ουπς και άλλο απανωτό χαμόγελο? Τι μου κρύβεις? Γιατί δεν μιλάς σήμερα? Το μόνο που σκιαγραφείται σήμερα στο πρόσωπο σου είναι ένα μόνιμο χαμόγελο που δεν τολμά να γίνει γέλιο για να μην φανεί ο έκδηλος ενθουσιασμός σου....Σε ξέρω πολύ καλά δεν θα μιλήσεις αλλά μην ξεχνάς τα μάτια σου τα λένε όλα....Τώρα που σε κοιτώ κατάματα προσέχω ότι λείπει αυτή η θλίψη των προηγούμενων ημερών...Υποπτεύομαι το λόγο αλλά μαζί σου ποτέ κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτα.....Αποφάσισες να μιλήσεις έχεις πάρει την σωστή θέση....τα πόδια πάνω στη πολυθρόνα τα σφίγγεις, φέρνεις κοντά τσιγάρα και καφέ...δαγκώνεις το καλαμάκι συνεχώς και αρχίζεις.......Η γνωστή εικόνα που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε....Δεν μπαίνεις σε λεπτομέρειες όταν μιλάς σοβαρά, οι λεπτομέρειες γεμίζουν το λόγο σου μόνο όταν θέλεις να δώσεις έμφαση σε κάτι ανούσιο που θα προκαλέσει στο συνομιλητή σου γέλιο μόνο και μόνο γιαυτό.....Λες 10 λέξεις μόνο... είμαι 100% σίγουρη ότι μιλάς σοβαρότατα....τις συγκρατώ....μέσα σε αυτές και τίτλος τραγουδιού.....αν μη τι άλλο δεν θα μπορούσες να μην συνδίαζες τα πάντα με ένα τραγούδι...Εσύ είσαι.....Με εντυπωσιάζεις.....Προσπαθώ να σε "ηρεμήσω" μήπως και μετριάσω τον ενθουσιασμό σου καταλαβαίνω ότι δεν κάνω σωστά..... γιατί το έχεις τόσο ανάγκη και δικαιούσαι και εσύ, όπως και όλοι μας, αυτές τις ελάχιστες στιγμές χαράς.....Μιλάς ακατάπαυστα, γρήγορα, φοβάσαι μην ξεχάσεις κάτι από όλα αυτά που έχεις στο μυαλό σου και με παρακαλάς να τα θυμάμαι και εγώ για να μην χαθεί κάτι.....Χαίρομαι που σε βλέπω πάλι έτσι μου είχε λείψει αυτή η εικόνα.....Λάμπεις......Βαθιά μέσα μου ξέρω τους φόβους σου την αγωνία σου αλλά δεν τολμώ να σου διακόψω την θύελα των σκέψεων σου...είμαι σίγουρη ότι και εσύ το αποφεύγεις προσωρινά έστω, αφού τελειώνοντας κάθε φράση σου προσθέτεις και την αγαπημένη σου λέξη παραμύθι.....θυμάμαι όταν σε ρώτησα για πρώτη φορά γιατί πιστεύεις στα παραμύθια στους ιππότες και στους αγγέλους η απάντησή σου ήταν αφοπλιστική......ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ......Τότε συνειδητοποίησα πόσο πολύ πληγωμένη ήσουν και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι πάντα εκεί....κοντά....και να σου υπενθυμίζω ότι κάθε μέρα που ξημερώνει είναι διαφορετική......αναμενόμενο το ξημέρωμα πάντα αλλά και προσδοκόμενο σαν και σήμερα για να πεις μία καλημέρα.....αφού δεν άκουσες μία γλυκιά καληνύχτα!!!!!!

ΧΑΛΚΙΔΑ......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Φίλη,

Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ.....Γύριζα συνεχώς στο κρεβάτι......δεν έφταιγε η υπερβολική ζέστη γιατί αυτό διορθώθηκε με το air-condition.....Δεν έφταιγε το γλύψιμο της Λάρας γιατί και αυτό διορθώθηκε...η Λάρα μετακόμισε στο δωμάτιο της Κατερίνας.....(Θα σου τηλεφωνήσω μόλις τελειώσω την ανάρτηση να σου περιγράψω Κατερίνα στο σπίτι με πυτζάμες αέρινες επάνω της....... 3-4 νούμερα μεγαλύτερες φορούσε ο μακαρίτης....)Δεν έφταιγε η γαριδομακαρονάδα....η τυροκαυτερή...η μελιτζανοσαλάτα...το μπουγιουρντί...οι πιπεριές με τα τυριά...η καβουροσαλάτα...οι σαρδέλες...το χταπόδι...τα γεμιστά καλαμάρια..ούτε καν οι γαρίδες σαγανάκι-top έδεσμα- του dinner γιατί και αυτό όπως θα διαπίστωσες με την Κατερινιώ δεν προλαβαίνεις να πάρεις σειρά και να φουσκώσεις........Δεν έφταιγε ο Επικίνδυνος και Αγριος Παρκαδόρος που μπορούσε να μας είχε "καθαρίσει" χωρίς να το καταλάβουμε γιατί και αυτό όπως είδες σώθηκε την τελευταία στιγμή με το body guard Μαρίνα.......Δεν έφταιγε το γράμμα με τις Μαργαρίτες......γιατί και αυτό διορθώθηκε το κράτησες αμανάτι......Δεν έφταιγε τελικά τίποτα από όλα τα προηγούμενα.......Το μυαλό μου είχε κολήσει στην πρόσκλησή σου......

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ,ΓΑΛΑΖΙΟ,ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ,ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ,ΣΥΝΝΕΦΑ,ΠΑΓΩΤΟ,ΜΟΥΣΙΚΕΣ,

ΖΩΓΡΑΦΙΚΕΣ,ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ,ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ,ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ,ΓΕΛΙΑ,ΧΡΩΜΑΤΑ,ΚΕΡΙΑ,

ΑΜΜΟΣ,ΒΛΕΜΜΑΤΑ,ΜΥΡΩΔΙΕΣ,ΛΑΧΤΑΡΑ,ΡΥΘΜΟΣ,ΓΡΑΜΜΕΣ,ΨΥΧΕΣ,ΜΑΤΙΑ,

ΜΑΓΕΙΑ,ΕΝΩΣΗ,ΠΑΓΑΚΙΑ,ΧΑΡΑ,ΜΗΝΥΜΑΤΑ,ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ,ΘΑΛΑΣΣΑ,ΤΕΛΑΡΑ,

ΤΣΙΓΑΡΑ,ΜΩΒ,ΑΠΩΛΕΙΑ,ΧΕΡΙΑ,ΜΕΛΙΣΣΕΣ,ΜΕΘΗ,ΣΤΑΣΗ,ΔΙΑΘΕΣΗ,ΑΕΡΑΚΙ,

ΕΛΠΙΔΑ,ΟΝΕΙΡΑ,ΕΥΧΗ!!!!!

Και τελικά βρήκα τι έφταιγε και το μυαλό δεν μπορούσε να ησυχάσει.......

Δεν περιγράφεται με λόγια όσα και αν γράψεις....περιγράφεται με την εικόνα που θα ζωγραφίσεις στο τοίχο πίσω απο το τραπέζι.....Δεν θα μου άρεσε ούτε η Βενετία...ούτε το taxi....ούτε ότι άλλο ειπώθηκε το βράδυ της 19ης Ιουνίου.....Θέλω να ζωγραφίσεις και "το έχεις" ............το πως τέσσερις διαφορετικοί τελείως άνθρωποι κατάφεραν μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να δώσουν και να πάρουν τόσα πολλά ο ένας από τον άλλο.....

Δεν υπάρχει τίποτα τελικά πιο σημαντικό από αυτό που ζήσαμε ζούμε και εύχομαι να ζούμε για πολλά ακόμα χρόνια....ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΙΑ....Ζωγράφισε το όπως σου βγει.....αρκεί να απεικονίσει αυτό που ζούμε!!!!!

Σου αξίζει ότι καλύτερο Βασούλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πάντα κοντά σου................

ΜΙΑ ΛΕΥΚΗ ΤΟΥΛΙΠΑ........!!!!!

Λευκό το χρώμα της ελπίδας....τουλίπα γιατί ήταν σκέψη εκείνου...άραγε πόσο πολύ καλά την είχε καταλάβει?Κατάλαβε ότι το αγαπημένο της χρώμα ήταν το λευκό και θα της έστελνε τουλίπες...λευκές τουλίπες....μήπως ήταν σύμπτωση?Μήπως κάτι της ξέφευγε? Θορυβήθηκε δεν της άρεσε να χάνει τον έλεγχο, όσες φορές τον έχασε-δεν θα ήταν και πολλές, μετρημένες στα δάχτυλα-πικράθηκε και πόνεσε....ο άνθρωπος δεν αλλάζει αλλάζουν μόνο οι ρόλοι και οι συνθήκες....τα είχε όλα τοποθετημένα με τάξη στο μυαλό της, ίσως αυτό ήταν και το μεγαλύτερο της λάθος...προγραμμάτιζε τα πάντα....και εμφανίσθηκε εκείνος ως απο μηχανής θεός και τις μίλησε....και τις έγραψε.....την έκανε να χαμογελάει ακόμη περισσότερο και την κυρίευσε ένα αίσθημα αγωνίας αν τελικά ο άγνωστος την καταλάβαινε πολύ περισσότερο από τους δικούς της ανθρώπους.....Είναι ποτέ δυνατόν? Και όμως κάθε φορά που αναρωτιόταν έρχονταν σαν χείμαροι οι απαντήσεις με τρόπο κομψό και ποτέ προσβλητικό....Θυμάται.......... ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ........ φάση ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ.........ΔΙΕΞΟΔΟΣ.........ποιός είσαι? Απαρνήθηκε τον χαρακτηρισμό του πρίγκηπα και δικαιολογημένα εφόσον δεν είχε το γοβάκι ή και αν το είχε δεν θα μπορούσε να της το προσφέρει.....προτίμησε να παραμείνει ένας βάτραχος που ποτέ δεν θα δεχόταν το φιλί της για να μεταμορφωθεί.....Ζει ένα παραμύθι και της αρέσει......Κάνει όμορφες σκέψεις για κάποιον που δεν ξέρει...... και ελπίζει ότι αυτός ο κάποιος είναι ο κατάλληλος και αξίζει που τις μονοπωλεί τις σκέψεις τα δύο τελευταία 24ωρα......Νιώθει οικεία μαζί του λες και τον ξέρει χρόνια....χρόνια πολλά.....δεν ξέρει αν ειναι ενθουσιασμός παρορμητισμός απλά ξέρει ότι αυτός ο άγνωστος τις άγγιξε ευαίσθητες χορδές......Εσκυψε και μύρισε την λευκή τουλίπα πήρε δύναμη για να συνεχίσει την μέρα της.......Τουλάχιστον για σήμερα βρήκε διέξοδο........Αύριο ξημερώνει μία πιο ηλιόλουστη μέρα...............................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ......

NO COMMENTS................YOU KNOW............

ΜΙΑ ΩΡΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ......

Μετά από πρόσκληση του mahler76 σε ένα bloggame με θέμα "Πως φαντάζεστε την δικιά σας μία ώρα πριν το τέλος του κόσμου", Αποφάσισα να μην γράψω μία ιστορία απλά αποφάσισα να βρω μια φωτογραφία που να τα λέει ΟΛΑ... και την βρήκα!!! Δεν θα μπορούσα να το φανταστώ κάπως διαφορετικά...Φαντάζομαι ότι το τέλος που θα ήθελα θα ήταν το τελείως αντίθετο από όλο αυτό που ζώ....
Θα ήθελα μία ώρα γαλήνης μία ώρα απόλυτης ησυχίας μία ώρα μοναξιάς....θα έκλεινα τα μάτια και θα ανέτρεχα νοητά στο παρελθόν να θυμηθώ και να ξαναζήσω για λίγο όλα αυτά που με έκαναν να χαμογελάσω και να νιώσω στιγμές ευτυχίας....δεν θα αποχαιρετούσα κανέναν γιατί τα "αντίο" πονάνε όταν ειπωθούν....
Λίγα λεπτά πριν το τέλος τα δάκρυα θα χαράκωναν το πρόσωπο μου και αυτό γιατί δεν θα είχα προλάβει να κάνω όλα αυτά που θα ήθελα...να ζητήσω συγνώμη από αυτούς που πλήγωσα....να παραπονεθώ σε αυτούς που με έκριναν.....να χαμογελάσω σε αυτούς που γύρισα την πλάτη....να αφεθώ στην μοίρα και να μην προγραμματίζω τα πάντα σε αυτή τη ζωή....Να ζήσω έτσι όπως θα ήθελα και όχι όπως επέβαλλαν κάποιοι.....
Δευτερόλεπτα απομένουν πριν το τέλος ο ουρανός σκοτεινιάζει αρχίζει και βρέχει είμαι εκεί όπως στην φωτογραφία μόνη...η θάλασσα γίνεται ένα με τον ουρανό....το ΤΕΛΟΣ ήρθε......

ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.........

Διάβασα σήμερα.................................

"Κράτα με σφικτά....Ερχεται πάλι, μην με αφήσεις μόνη....Φοβάμαι....Φοβάμαι να περάσω πάλι τα ίδια...Ηδη σήμερα το πρώτο δάκρυ κύλησε δεν μπόρεσα να το συγκρατήσω....Πόσο πολύ θέλω να σε πληγώσω όπως με πλήγωσες εσύ πόσο να σε μειώσω όσο με μείωσες εσύ....Θυμήσου τι λόγια μου είπες....θυμήσου τα γράμματά σου....Τι υπήρξε αληθινό? Ολα ψέμματα?Γιατί ? Γιατί σε εμένα? Τι σου ζήτησα? Τι σου ζητάω? Αφησέ με όπως με άφησες πριν τόσους μήνες...

Ελα Αγγελε μου και διώξτον εσύ γιατί εγώ είμαι ανήμπορη, τον αγαπώ πραγματικά και δεν μπορώ ούτε στα μάτια να τον αντικρήσω μήπως και καταλάβει όλα αυτά που αισθάνομαι...μήπως και επιτέλους καταλάβει ότι εγώ είμαι ΑΛΗΘΙΝΗ και δεν κρύβομαι ούτε ντρέπομαι γιαυτά που αισθάνθηκα.....ΠΑΡΤΟΝ μακριά από τα ΟΝΕΙΡΑ μου αυτά μου ανήκουν και είναι τα μόνα που μπορώ να έχω τον πρώτο λόγο.....Αγγελέ μου εσύ που πραγματικά με αγαπάς και το ξέρω ότι είσαι δίπλα μου ΔΙΩΞΤΟΝ!!!!!!!!!!!!!!"

Φίλη τώρα ξέρω................

Καληνύχτα.....με πολλούς αγγέλους στα όνειρά μας.....

THE LITTLE MERMAID COPENHAGEN

Η μικρή γοργόνα......παραμύθι του Αντερσεν....Ερωτεύτηκε τον πρίγκηπά της...Πίστεψε σε αυτόν....πληγώθηκε απο αυτόν....έχασε τα πάντα γιαυτόν και τώρα στέκει εκεί στο βράχο μόνη της απογοητευμένη και θλιμμένη.....Δεν την συγκινούν τα flash των τουριστών ούτε η βαβούρα του λιμανιού.....χαμένη στις σκέψεις της...στα λάθη της.....και στα ανεκπλήρωτα όνειρα της.....

Εκανα ολόκληρο ταξίδι για να τη δω...την πήρα σε μικρογραφία ως suvenir και την κρατώ τώρα που γράφω....είναι όμορφη μελαγχολική αλλά όμορφη....

Προσπάθησε να τον κρατήσει κοντά της αλλά δεν τα κατάφερε....εκείνος στα πολύ απλά "δικά μας νέα" Ελληνικά την "πούλησε"......

Αραγε πόσοι απο εμάς "πουλήθηκαν" ή "πούλησαν"????

Αρχίζω και μετρώ....1,2,3,4,5,6,7, θα πάρει ώρα πρέπει να σταματήσω να γράφω.....κάποια στιγμή θα επιστρέψω με τον αριθμό το καλό.......

Καλό βράδυ σε όλους!!!!!!

ΑΝΟΙΞΗ - ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ - ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ........

It's easy to fall in love. The hard part is finding someone to catch you.

Τάδε έφη Bertrand Russell..... Ε αφού το είπε ο Russell κάτι παραπάνω από εμένα ήξερε.... Αλήθεια ήξερε??? Αραγε ήταν Ανοιξη όταν το είπε? Είχε όντως ερωτευτεί? Εβλεπε παντού αστεράκια? αγγελάκια με τόξα? γελούσε μόνος του σαν χαζός? Του είχε κοπεί η όρεξη? Κοιτούσε την ανθισμένη φύση με τα λευκά της τριαντάφυλλα και την παρομοίαζε με την ανθισμένη του καρδιά γεμάτη έρωτα?

Αναρωτιέμαι γιατί οι μεγαλύτεροι έρωτες ανθίζουν την Ανοιξη? Συμφωνείς Russell?Είναι αποδεδειγμένο ερωτεύεσαι πάντα την Ανοιξη......Παθιάζεσαι μέσα καλοκαιριού....ξενερώνεις αρχές φθινοπώρου.....απογοητεύεσαι αρχές Χειμώνα και την περίοδο των Χριστουγέννων όπως στολίζεις το δέντρο σου στολίζεις και το μυαλό σου με ερωτήματα του στυλ.....αν ήμουν ερωτευμένη όπως τότε πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα.......

Και ήρθε και πάλι η άνοιξη........Και περιμένεις ο μεγάλος έρωτας να σου χτυπήσει τη πόρτα, και αυτή τη φορά "παρακαλάς" όπως θα σου χτυπήσει τη πόρτα και θα ανοίξεις να μην μείνει στην εξώπορτα να μπει και παραμέσα και να μείνει όσο περισσότερο μπορεί....όχι όχι όσο μπορεί όσο θέλει είναι το σωστό.......

Και τότε αφήνεις για λίγο τα λευκά τριαντάφυλλα και γεμίζεις το μυαλό σου με κόκκινα....χρώμα του πάθους χρώμα του έρωτα.....χρώμα της τρέλας για εκείνον....για εκείνη......

Σήμερα 13 Μαρτίου και μέρα Πέμπτη έφερα στο γραφείο σε όλους τους συναδέλφους από ένα μικρό γλαστράκι με ένα μικρό ανθάκι μέσα....Τους έφερα την Ανοιξη ήταν η ατάκα που ξεστομούσα κάθε φορά που με ρωτούσαν ποιός ο λόγος της ύπαρξης του λουλουδιού στο γραφείο τους....Στο δικό μου γραφείο κράτησα ένα με μωβ ανθάκια και όση ώρα γράφω το κοιτάω και σίγουρα για το σημερινό μου κείμενο είναι η έμπνευσή μου!!!!!

Συμπέρασμα για σήμερα ...... μπήκε η Ανοιξη.....μαζέψτε λουλούδια και χαρίστε τα......αφήστε τον εαυτό σας να πέσει στον έρωτα .....και ας λέει ο Russell....ότι το δύσκολο είναι να σε πιάσει κάποιος.......ΠΑΝΤΑ υπάρχει αυτός ο κάποιος ή η κάποια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Φιλιά πολλά ανοιξιάτικα κόκκινα του πάθους μωβ της έμπνευσης!!!!!!!

ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΙ.........

Με αφορμή το αποκριάτικο και γενέθλιο party του φίλου μου Μανώλη (Πολύχρονος για ακόμη μία φορά) με θέμα δαίμονες και άγγελοι αποφάσισα να ντυθώ άγγελος.....δεν ξέρω αν έκανα τη σωστή επιλογή...γιατί με κούρασαν αφάνταστα τα φτερά....γιατί το φωτοστέφανο δεν μπορούσε με τίποτα να σταθεί ίσιο πάνω στο κεφάλι μου....τι τραβάνε και αυτοί οι άγγελοι......!!!!!

Πάντως αν μου δινόταν μία ευκαιρία μαγική ονειρική θα ήθελα για λίγο...... να γίνω ΑΓΓΕΛΟΣ αόρατος και να βρίσκομαι κοντά εκεί στους ανθρώπους που θα ήθελα να είμαι και να προσέχω.....

Πρώτα, από όλους θα πήγαινα να συναντήσω έναν άλλον άγγελο, έναν άγγελο που εδώ και έξι χρόνια ζει στον ουρανό και με προσέχει εκείνος..Εναν άγγελο με γαλάζια μάτια έναν άγγελο που λάτρεψα και με λάτρεψε, έναν άγγελο που έφυγε άδικα από τη ζωή και πλέον τον συναντώ μόνο στα όνειρά μου......Μπαμπά μου λείπεις.......

Μετά θα άνοιγα τα φτερά μου, και ως όνειρο ζώντας το, θα ήταν τεράστια και θα μπορούσαν να κλείσουν μέσα όλους αυτούς που θα ήθελα να προσέξω και να είμαι πάντα κοντά τους και είναι τόσοι πολλοί αυτοί που θα ήταν κάτω από τα φτερά μου...τόσοι πολλοί.....

Είσαι και εσύ εκεί..........Με νιώθεις έστω και λίγο να σε αγκαλιάζω?

ΡΗΜΑΤΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Αγάπησέ με γιαυτό που είμαι, όχι γιαυτό που θέλεις να γίνω

Βιάσου να ζήσεις όσες περισσότερες στιγμές μπορείς, η ζωή είναι μικρή

Γέλα κάθε πρωί με την καρδιά σου, και αυτή και εσύ το έχετε ανάγκη

Διώξε μακριά τις άσχημες σκέψεις...δεν αξίζει

Ερωτεύσου όσο πιο πολύ μπορείς, ο έρωτας σου δίνει ζωή

Ζήσε κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία

Ηρέμησε και δες τον ήλιο να ανατέλει

Θυμήσου τα όνειρα που έκανες παιδί

Ισιωσε την πλάτη και κοίτα μπροστά

Κλάψε και άφησε τα δάκρυα να κυλήσουν αν το έχεις ανάγκη

Λιώσε το πάγο που έχει μέσα σου για αυτόν....δεν σε νοιάζει πλέον

Μοιράσου την ζωή σου με ΦΙΛΟΥΣ, είναι τόσο σημαντικοί

Νιώσε το κρύο και τον αέρα που φυσά...είσαι ελεύθερος

Ξύπνα από το λήθαργο που έχεις πέσει....Σε έχω ανάγκη

Ονειρέψου για το αύριο...σε περιμένει...

ΠΕΡΙΜΕΝΩ τα πάντα σε αυτή τη ζωή

Ράγισε η καρδιά σου? Δεν είσαι ο μόνος

Σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου ότι μόνο αυτός φταίει

Τράβα μπρος και μην σε νοιάζει για τίποτα

Υπερασπίσου το δίκιο σου κάθε λεπτό

Φύλαξε τις αναμνήσεις στο πίσω μέρος της καρδιάς, είναι πλέον παρελθόν

Χάρισε στους δίπλα σου το χαμόγελο που τους αξίζει

Ψάξε πιο βαθιά, όλα και όλοι κρύβονται

Ω.......πάντα κάτι θα λείπει......ΩΡΑΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!

ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΑΝΤΟΥ......

Σύννεφα παντού........

Αραγε θα φέρουν βροχή......Μου αρέσει η βροχή.....ξεπλένει τα πάντα καθαρίζει την ατμόσφαιρα...βγαίνει μετά το ουράνιο τόξο και σε αφήνει να ελπίζεις ότι σε λίγο θα δεις πάλι ήλιο....Θα κλείσεις την ομπρέλα σου και θα μπορέσεις να κοιτάξεις και πάλι ψηλά χωρίς να ανοιγοκλείνεις τα μάτια από τις στάλες τις βροχής που δεν σου το επέτρεπαν.....Δεν θέλω απλή βροχή...θέλω καταιγίδα...θέλω δύναμη και ήχο έξω στη φύση....θέλω και την συντροφιά του ανέμου να ακούγεται και στο πέρασμά του να σαρώνει ότι βρίσκει μπροστά του.......

Θέλω να βγω και να χορέψω στη βροχή.....Δεν με νοιάζει τι θα πουν οι γύρω....ίσως ζηλέψουν και ακολουθήσουν και αυτοί το ρυθμό και χορέψουν μαζί με εμένα......Ισως πάλι με κοιτάνε με απορία ζωγραφισμένη στα μάτια...Το άτυχο το κορίτσι τι του έχει συμβεί? Για μία φορά στη ζωή μου θα προσπαθήσω να μην ακούσω τους γύρω και θα χορέψω σαν να μην με βλέπει κανείς...Κουράστηκα να ακούω....θέλω να μιλήσω....να φωνάξω....να χορέψω!!!!

Θέλω να περπατήσω μόνη....και να σκεφτώ τι ήταν αυτό που με έκανε να χαθώ στο δάσος...Υπήρξε ο κακός ο λύκος ή η κοκκινοσκουφίτσα χάθηκε στη φύση και ο κακός ο λύκος ήταν απλά η δικαιολογία της?Η εμείς στο παραμύθι προσθέσαμε το κακό το λύκο για να φανεί στο τέλος του παραμυθιού ότι η κοκκινοσκουφίτσα ήταν η καλή........Οταν ήμουν παιδί η γιαγιά μου δεν μου είχε διαβάσει ποτέ παραμύθι....Μόνη μου μεγαλώνοντας διάβαζα...Πάντα δεν μου άρεσε το τέλος...Πάντα ήθελα ένα δικό μου τέλος που να "φέρνει" πιο πολύ στη πραγματικότητα....Τώρα στα 35 μου....γράφω παραμύθια μόνη μου και τα ζω......Ζω στο παραμύθι μου...και πιστέψτε με ο μικρόσκοσμός μου αυτός είναι παραμυθένιος.....Εχει μέσα και πρίγκηπα, και νεράιδα και κακά ξωτικά και ότι άλλο συνέθεταν τα παραμύθια της γιαγιάς.......

Και επειδή από ότι έχει ορίσει η μοίρα...η τύχη...ο θεός...το κάρμα....η πιο απλά και αληθινά η ζωή που μόνοι μας ο καθένας την ορίζει..... δεν θα έχω τη χαρά ποτέ να γίνω γιαγιά και να λέω παραμύθια.....θα περιμένω ακόμα 2-3 χρόνια να καταλαβαίνει και η μικρή μου ανηψιά και θα την πάρω.....όταν τα σύννεφα διαλυθούν και δεν θα έχουν άλλο νερό μέσα τους να αδειάσουν......και θα την πάω σε ένα δάσος και θα της πω το παραμύθι που η θεία της έζησε.....

Μία παραμυθένια καλημέρα σε όλους!!!!!!!!!

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ!!

Μικρή μου Λάρα,

Πόσα πολλά έχω να γράψω για εσένα.....

Εσύ που πάντα είσαι κοντά μου, εσύ που πάντα συμφωνείς με ότι και αν σου λέω, που ποτέ δεν μαρτύρησες κάτι από τα τόσα μυστικά που σου εκμυστηρεύτηκα, που κάθεσαι δίπλα μου με τις ώρες χωρίς να διαμαρτύρεσαι ποτέ για τίποτα..Μικρή μου Λάρα.....

Και όμως ένα τόσο δα μικρό ζωάκι μπορεί να σου χαρίσει απίστευτες στιγμές χαλάρωσης, ζωντάνιας και μερικές φορές και ύπαρξης....

Την πρώτη φορά που την πήγα στο κτηνίατρο, έξω στην είσοδο του ιατρείου υπήρχε "ο δεκάλογος του καλού σκύλου"...Μία από τις απαιτήσεις του καλού σκύλου λοιπόν ήταν

"ΜΗΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ ΕΝΩ ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ"

Πόσο πολύ λοιπόν ανάγκη με έχεις Λαράκι μου? Νομίζω ότι είσαι η μοναδική ζωντανή ύπαρξη πάνω σε αυτό το πλανήτη που με χρειάζεται και με έχει ανάγκη τόσο πολύ....Και είναι τόσο όμορφο συναίσθημα να νιώθεις ότι κάποιος σε έχει ανάγκη και σε χρειάζεται....Η αλήθεια είναι ότι καθημερινά μου το δείχνεις...Η χαρά σου κάθε φορά που μπαίνω σπίτι η μικρή σου ουρίτσα πάει να σπάσει από το πέρα δώθε......και η απογοήτευση σου κάθε φορά που φεύγω από το σπίτι....βάζεις την ουρά κάτω από τα σκέλια και απλά με κοιτάς και τα ματάκια σου στάζουν παράπονο.....Γλυκό μου ζωάκι σημαίνεις τόσο πολλά και για εμένα!

Οποιος δεν έχει ζώο...μπορεί να με αποκαλέσει και παρανοική που γράφω για εσένα, όποιος όμως έχει, θα με καταλάβει απόλυτα!!!

Μόνο υλικές ζημιές προκαλείς....ποτέ ψυχικές και μετά μου λες γιατί αγαπώ περισσότερο το σκύλο μου...

Γιατί είναι ο μόνος που θα τον μαλώσω για την αταξία του θα του φωνάξω και μετά από πέντε λεπτά-και πολλά λέω- θα έρθει να μου γλείψει το χέρι και με το τρόπο του να μου δείξει τη συγνώμη του.

Γιατί είναι ο μόνος που θα του πω τα πάντα και δεν θα με προδώσει ποτέ.

Γιατί είναι ο μόνος που τιμά την μαγειρική μου χωρίς σχόλια.

Γιατί είναι ο μόνος που με αγαπά χωρίς ανταλλάγματα!!

Γιατί είναι ο μόνος που αναγνωρίζει την ζεστή αγκαλιά!

Γιατί είναι ΜΟΝΟΣ και δεν πρέπει κανείς σε αυτό το πλανήτη να βιώνει το αίσθημα της μοναξιάς!!!!!

Μετά από όλα αυτά μήπως είναι καιρός να υιοθετήσετε όλοι ένα μικρό ζωάκι?

Υπομονή Λαράκι σε λίγο θα είμαι κοντά σου και θα σου πω τι έγραψα σήμερα για εσένα στους φίλους μου!!!!!!

ΧΙΟΝΑΘΡΩΠΕ ΜΗΝ ΛΙΩΣΕΙΣ.......

Ε ναι λοιπόν,


Ολοι φτιάξαμε σήμερα το χιονάθρωπό μας.....Το χιόνι άρχισε σιγά σιγά να λιώνει, δεν άντεξε την ζεστασιά του ήλιου και άρχισε να λιώνει δημιουργώντας ένα σωρό προβλήματα...Καλύτερα να δούλευα σήμερα παρά με το φτυάρι που ήμουν και καθάριζα το μπαλκόνι....Κάνω και τέτοια τον ελεύθερο μου χρόνο...Αλήθεια λέω με φόρμα και φτυάρι στο μπαλκόνι!!!!!

Επιτέλους αύριο πάλι στο πολιτισμό....δεν μπορώ μέσα στο σπίτι είχα γίνει ένα με το pc, δύο με την t.v. και τρία με τον Ομηρο....Ποιόν Ομηρο...όχι όχι τον ανηψιό της Βάσιας τον Αβραμίδη συγγραφέας.Ξεκίνησα να διαβάζω "Οι Δρόμοι της καρδιάς"....το σταμάτησα για λίγο....για να γράψω...θα το συνεχίσω πάλι....μόλις τελιώσω από εδώ...


Οι δρόμοι της καρδιάς....ΚΑΡΔΙΑ και μου έρχεσαι στο μυαλό εσύ φίλη που τελικά έχεις πολύ μεγάλη καρδιά...Τα κατάφερες ακόμα και όταν "άθελα σου" την λάβωσες και ήσουν στην εντατική μέρες...με μοναδική παρέα τις σκέψεις σου - είχες και τη δική μου αλλά δεν το γνώριζες-φοβισμένη....απογοητευμένη...Πόσο δύσκολες ώρες πέρασες και το χειρότερο τις πέρασες μόνη σου.....Τα κατάφερες όμως φίλη και είσαι πλέον πάλι μαζί μας, και θα είσαι για πάντα, γιατί είσαι μοναδικός άνθρωπος μακάρι καρδιά σαν την δική σου να είχαμε όλοι μας.Μακάρι όλοι στα κινητά τους να λαμβάνανε μηνύματα σαν αυτό που έλαβα εγώ χτες το βράδυ....Είσαι ότι καλύτερο μου έτυχε το 2007...Σε γνώρισα και γέμισες τη ζωή μου...Με έκανες να αισθανθώ διαφορετική και να δίνω αξία σε πράγματα που μέχρι τώρα απλά υπήρχαν και δεν τα είχα προσέξει, έδωσες αξία σε μηδαμινά πράγματα που ούτε καν τα υπολόγιζα....Είσαι πάντα δίπλα μου έτοιμη να με ακούσεις, έτοιμη να με κάνεις να δω λίγο πιο μπροστά, να μην πισωγυρίζω γιατί δεν αξίζει το κόπο, να βλέπεις με τα δικά σου μάτια και να καθοδηγείς την δική μου καρδιά στο σωστό δρόμο....ΚΩΔΙΚΟΣ ΚΡΕΜΑΣΤΡΑ.....


ΚΩΔΙΚΟΣ ΠΙΠΙΛΑ.....Είναι ποτέ δυνατόν να ξεχάσω όλα αυτά που ζήσαμε μαζί? Σκέψου μέσα σε ένα χρόνο πόσα περάσαμε....ξανασκέψου τώρα πόσα ακόμα έχουμε.....

Θα ζήσουμε μαζί πολλά ακόμα γιαυτό ετοιμάσου,.....Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα!!!!

Ηρθε η Βάσια η θεία του Ομηρου .....να θαυμάσει το χιονάθρωπο μου πριν αυτός λιώσει....δεν θέλω να λιώσει....Θα πρέπει να ΠΕΡΙΜΕΝΩ πάλι να χιονίσει και δεν θέλω να βαρύνω το ρήμα μου για το χιόνι το ρήμα αυτό το έχω για άλλο σκοπό...ξέρεις εσύ.....

Σε αφήνω......Σε ΑΓΑΠΩ με όση δύναμη καρδιάς έχω...-που είναι πολύ λιγότερη από τη δική σου- αλλά......ΣΕ ΑΓΑΠΩ...και κλείνω με το παρακάτω αφιερωμένο......

Κωδικός Πιπίλα, Κωδικός Κρεμάστρα,

Είσαι η μοναδική που θα πιστέψω αν μου τάξει τα άστρα

Είσαι ΦΙΛΗ πραγματική και πάντα κοντά μου

Είσαι το καθημερινό μου γέλιο, η αιτία στη χαρά μου!!!!

Το Λιάκι σου.........

ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ....

Φίλε,

Μου έρχονται στο μυαλό τόσα τραγούδια που μιλάνε για τη φιλία και κολλάει στο
"Που να βρω ένα φιλαράκι να μου πει πως μ'αγαπά στα αλήθεια..."και ναι σε ξαναβρήκα μετά από τόσα χρόνια και για να μην έχουμε πάλι λεκτικές "κόντρες" με βρήκες εσύ, με βρήκες και μου θύμισες τα όνειρα που κάναμε μαζί, τις ατελείωτες συζητήσεις περί ότι μας ερχόταν στο μυαλό, τα αμέτρητα χιλιόμετρα με το seatάκι΄, τόσες σκέψεις που το μυαλό τις είχε αποθηκευμένες μακριά από την καθημερινότητά μου και που εδώ και μία εβδομάδα τώρα τις έχει φέρει όλες στην επιφάνεια...Και πονάει το μυαλό μα περισσότερο η καρδιά γιατί μέσα σε τόσα χρόνια έχασε την ευκαρία να μοιραστεί άλλα τόσα μαζί σου....
Και σε ρωτώ...Πως μπόρεσες και χάθηκες τόσα χρόνια, και μην μου πεις ότι ευθύνομαι εγώ γιατί μόλις σήμερα στο fb είδα τα παράπονα των φίλων σου για τις εξαφανίσεις σου......
Αραγε θα ξαναφύγεις?
Και ευθέως να σε ρωτήσω θα παίξεις με τις λέξεις όπως πάντα, και απάντηση δεν θα δω....
Το όνομα του blog "βαφτίστηκε" από εσένα χωρίς εσένα....Εσυ δεν είσαι αυτός που μόλις χθες μου έλεγες να ΠΕΡΙΜΕΝΩ??? Μου είπες να περιμένω να δω και να μην βιάζομαι και να έχω υπομονή......
Μάλλον ξεχνάς φίλε μου ξεχνάς πολύ εύκολα και αυτό δεν είναι καλό!!!Κάποια στιγμή θες δεν θες θα ξαναθυμηθείς.....όπως θυμήθηκα εγώ.....!!!!!
Κάποιος φίλος σήμερα έγραψε ότι το περιμένω δεν είναι το σωστό ρήμα.....Τι να του πεις τώρα, ότι ο φίλος από τα παλιά επέμενε? Και να του εξηγούσες δεν θα καταλάβαινε ή δεν θα ήθελε να καταλάβει...μπορεί να τον "πονά" και αυτόν το ρήμα περίμενε.....του αρέσει περισσότερο το ρήμα ΕΝΕΡΓΩ.....ίσως γιατί οι ενέργειες που κάνει έκανε ή πρόκειται να κάνει δεν πρόκειται να "πονέσουν" και ας έχει πονέσει αυτός!!!!
Ο πόνος συνδέεται απόλυτα με το ρήμα περιμένω ίσως γιαυτό και τον τοποθετώ τόσο εύκολα και αρκετά πολύ μέσα στο λόγο μου.....δεν βρίσκεις?
Ολο το Σαββατοκύριακο που δεν έχει σταματήσει να χιονίζει -άσχετο αλλά επίκαιρο- μου ήρθε άλλο ένα αγαπημένο ρήμα που μου το θύμισε και αυτό ο φίλος από τα παλιά....ΚΡΥΒΩ....Αλλο λέει είναι το κρύβω και άλλο ΑΠΟΚΡΥΠΤΩ κάτι από την αλήθεια......Τι να σχολιάσω εδώ? Και μόνο που το πληκτρολογώ μπερδεύτηκα.......Από την άλλη βέβαια μου αρέσει να μπερδεύομαι γιατί έτσι δεν αναγνωρίζω την αλήθεια και την πραγματικότητα που ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μου αρέσει!!!!
Και τώρα πρέπει να σας αφήσω όλους εσάς τους γνωστούς μου και όλους εσάς τους άγνωστους που στο μέλλον μπορεί να γίνεται και γνωστοί γιατί έχω επιχείρηση fb.....Και φίλε από τα παλιά κάτι τελευταίο για εσένα......Σήμερα δεν μου έδωσες την ευκαιρία να σου πω πόσο πολύ σε αγαπώ......Περιμένω αύριο...που ίσως κάτι καλύτερο ξημερώσει......

"Κλείνω τα μάτια και σε θυμάμαι,
Πόσο σε αγαπώ να πω φοβάμαι,
Ασε με στον ώμο σου να ακουμπίσω
και το δάκρυ που κυλάει θα σκουπίσω"

Φίλε έλα απόψε που πονάω........

Κάλο βράδυ με πολύ χιόνι .....το Λιάκι!!!!

INVITATION TO BEATERMAN....

"Γιώργο beaterman είσαι θεός

Ελα Αθήνα προς ολοταχώς

Ασε την Αρτα και την εταιρία

Χιονόμπαλες θα ρίξεις στην θεία τη Λία"

Την πρόσκληση την δημοσιοποίησα όπως βλέπεις και το λόγο μου κρατώ!!!!

Σε περιμένω Αθήνα να σε δω από κοντά!!!!!!

Φιλιά πολλά!!!!

Αλήθεια τι γιαούρτι ήταν τελικά? Με πόσα λιπαρά?

Το stickeraki αφιερωμένο!!!!!!!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΧΟΡΕΥΤΗ JORGE

Αγαπημένε μου Jorge,

Kάποιος φίλος από τα πολύ παλιά.....μου έχει πει ότι δεν απαντά στα σχόλια που κάνει ο καθένας που μπαίνει στο blog του...εγώ από την άλλη λατρεύω να επικοινωνώ με τους ανθρώπους έστω και ηλεκτρονικά...Αρα δεν θα μπορούσα να μην απαντήσω στο Σχόλιο σου...

Το μόνο πράγμα που δεν είμαι είναι απαισιόδοξη..Πάντα ξυπνάω και λέω μέσα μου ότι η σημερινή μέρα θα είναι καλύτερη από την χθεσινή, το ρήμα που λατρεύω και γιαυτό το λόγο ονόμασα το blog ΠΕΡΙΜΕΝΩ είναι γιατί κάθε μέρα περιμένω το καλύτερο....Το γεγονός ότι δεν έρχεται, δεν σημαίνει ότι είμαι απαισιόδοξη....

Τα καλύτερα λέει αργούν να έρθουν....Δοκιμαζόμαστε κάθε μέρα ελπίζοντας για τα καλύτερα, Αραγε μήπως είναι τόσο κοντά μας και δεν τα βλέπουμε? μήπως η καθημερινότητά μας, μας απομακρύνει από αυτά?

Το μόνο σίγουρο είναι ότι στον Αγιο Στέφανο θα αποκλειστούμε και αυτό σίγουρα δεν είναι το καλύτερο!!!!!!

Τρελό χιόνι λοιπόν....δεν βλέπεις απέναντι.....Δεν κυκλοφορεί τίποτα....Το μόνο που φαίνεται είναι ένα λευκό πέπλο που έχει τυλίξει τα πάντα...Λέω να βγω για λίγο να χαθώ μέσα σε αυτό!!!!!

ΑΓΝΩΣΤΕ ΒΑΓΓΕΛΗ!!!

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!!Προσπαθώ και αυτό είναι που έχει σημασία!!
Εχεις να προτείνεις κάτι για να γίνει το blog καλύτερο?
Περιμένω να διαβάσω....μην αργήσεις να γράψεις γιατί πλέον στον Αγιο Στέφανο μετράμε ώρες... λεπτά.... για να κοπεί το ρεύμα...

YOU ARE THE No 1

Επειδή το blog το έφτιαξα σήμερα και είσαι ο πρώτος που έκανε το σχόλιο του...

Σου αξίζει το παραπάνω!!!!

ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΟ ΧΙΟΝΙ.....

Περίμενα να χιονίσει...Το χιόνι λένε είναι ευτυχία..Οταν κάποιος πεθάνει και χιονίζει λένε ότι πάει στο παράδεισο, όταν κάποιος παντρεύεται και χιονίζει θα έχει ένα ευτυχισμένο γάμο...Σήμερα που χιονίζει τι να περιμένω?

"Περιμένω" από τα αγαπημένα μου ρήματα και από τα πιο πολυφορεμένα....εξού και το όνομα του blog!!!!