ΞΗΜΕΡΩΣΕ.....

Ξημέρωσε......Αναμενόμενο αλλά όχι προσδοκόμενο....Σήμερα σε βλέπω κάπως διαφορετική....Τι βλέπω χαμόγελο είναι αυτό ? Τεντώνεσαι και ακούω αναστεναγμούς χαλάρωσης ? Είσαι καλά? Ολα καλά? Ουπς και άλλο απανωτό χαμόγελο? Τι μου κρύβεις? Γιατί δεν μιλάς σήμερα? Το μόνο που σκιαγραφείται σήμερα στο πρόσωπο σου είναι ένα μόνιμο χαμόγελο που δεν τολμά να γίνει γέλιο για να μην φανεί ο έκδηλος ενθουσιασμός σου....Σε ξέρω πολύ καλά δεν θα μιλήσεις αλλά μην ξεχνάς τα μάτια σου τα λένε όλα....Τώρα που σε κοιτώ κατάματα προσέχω ότι λείπει αυτή η θλίψη των προηγούμενων ημερών...Υποπτεύομαι το λόγο αλλά μαζί σου ποτέ κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτα.....Αποφάσισες να μιλήσεις έχεις πάρει την σωστή θέση....τα πόδια πάνω στη πολυθρόνα τα σφίγγεις, φέρνεις κοντά τσιγάρα και καφέ...δαγκώνεις το καλαμάκι συνεχώς και αρχίζεις.......Η γνωστή εικόνα που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε....Δεν μπαίνεις σε λεπτομέρειες όταν μιλάς σοβαρά, οι λεπτομέρειες γεμίζουν το λόγο σου μόνο όταν θέλεις να δώσεις έμφαση σε κάτι ανούσιο που θα προκαλέσει στο συνομιλητή σου γέλιο μόνο και μόνο γιαυτό.....Λες 10 λέξεις μόνο... είμαι 100% σίγουρη ότι μιλάς σοβαρότατα....τις συγκρατώ....μέσα σε αυτές και τίτλος τραγουδιού.....αν μη τι άλλο δεν θα μπορούσες να μην συνδίαζες τα πάντα με ένα τραγούδι...Εσύ είσαι.....Με εντυπωσιάζεις.....Προσπαθώ να σε "ηρεμήσω" μήπως και μετριάσω τον ενθουσιασμό σου καταλαβαίνω ότι δεν κάνω σωστά..... γιατί το έχεις τόσο ανάγκη και δικαιούσαι και εσύ, όπως και όλοι μας, αυτές τις ελάχιστες στιγμές χαράς.....Μιλάς ακατάπαυστα, γρήγορα, φοβάσαι μην ξεχάσεις κάτι από όλα αυτά που έχεις στο μυαλό σου και με παρακαλάς να τα θυμάμαι και εγώ για να μην χαθεί κάτι.....Χαίρομαι που σε βλέπω πάλι έτσι μου είχε λείψει αυτή η εικόνα.....Λάμπεις......Βαθιά μέσα μου ξέρω τους φόβους σου την αγωνία σου αλλά δεν τολμώ να σου διακόψω την θύελα των σκέψεων σου...είμαι σίγουρη ότι και εσύ το αποφεύγεις προσωρινά έστω, αφού τελειώνοντας κάθε φράση σου προσθέτεις και την αγαπημένη σου λέξη παραμύθι.....θυμάμαι όταν σε ρώτησα για πρώτη φορά γιατί πιστεύεις στα παραμύθια στους ιππότες και στους αγγέλους η απάντησή σου ήταν αφοπλιστική......ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ......Τότε συνειδητοποίησα πόσο πολύ πληγωμένη ήσουν και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι πάντα εκεί....κοντά....και να σου υπενθυμίζω ότι κάθε μέρα που ξημερώνει είναι διαφορετική......αναμενόμενο το ξημέρωμα πάντα αλλά και προσδοκόμενο σαν και σήμερα για να πεις μία καλημέρα.....αφού δεν άκουσες μία γλυκιά καληνύχτα!!!!!!