Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008
ΡΗΜΑΤΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008
ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΑΝΤΟΥ......
Και επειδή από ότι έχει ορίσει η μοίρα...η τύχη...ο θεός...το κάρμα....η πιο απλά και αληθινά η ζωή που μόνοι μας ο καθένας την ορίζει..... δεν θα έχω τη χαρά ποτέ να γίνω γιαγιά και να λέω παραμύθια.....θα περιμένω ακόμα 2-3 χρόνια να καταλαβαίνει και η μικρή μου ανηψιά και θα την πάρω.....όταν τα σύννεφα διαλυθούν και δεν θα έχουν άλλο νερό μέσα τους να αδειάσουν......και θα την πάω σε ένα δάσος και θα της πω το παραμύθι που η θεία της έζησε.....
Μία παραμυθένια καλημέρα σε όλους!!!!!!!!!
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008
ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ!!
Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008
ΧΙΟΝΑΘΡΩΠΕ ΜΗΝ ΛΙΩΣΕΙΣ.......
Ολοι φτιάξαμε σήμερα το χιονάθρωπό μας.....Το χιόνι άρχισε σιγά σιγά να λιώνει, δεν άντεξε την ζεστασιά του ήλιου και άρχισε να λιώνει δημιουργώντας ένα σωρό προβλήματα...Καλύτερα να δούλευα σήμερα παρά με το φτυάρι που ήμουν και καθάριζα το μπαλκόνι....Κάνω και τέτοια τον ελεύθερο μου χρόνο...Αλήθεια λέω με φόρμα και φτυάρι στο μπαλκόνι!!!!!
Επιτέλους αύριο πάλι στο πολιτισμό....δεν μπορώ μέσα στο σπίτι είχα γίνει ένα με το pc, δύο με την t.v. και τρία με τον Ομηρο....Ποιόν Ομηρο...όχι όχι τον ανηψιό της Βάσιας τον Αβραμίδη συγγραφέας.Ξεκίνησα να διαβάζω "Οι Δρόμοι της καρδιάς"....το σταμάτησα για λίγο....για να γράψω...θα το συνεχίσω πάλι....μόλις τελιώσω από εδώ...
Οι δρόμοι της καρδιάς....ΚΑΡΔΙΑ και μου έρχεσαι στο μυαλό εσύ φίλη που τελικά έχεις πολύ μεγάλη καρδιά...Τα κατάφερες ακόμα και όταν "άθελα σου" την λάβωσες και ήσουν στην εντατική μέρες...με μοναδική παρέα τις σκέψεις σου - είχες και τη δική μου αλλά δεν το γνώριζες-φοβισμένη....απογοητευμένη...Πόσο δύσκολες ώρες πέρασες και το χειρότερο τις πέρασες μόνη σου.....Τα κατάφερες όμως φίλη και είσαι πλέον πάλι μαζί μας, και θα είσαι για πάντα, γιατί είσαι μοναδικός άνθρωπος μακάρι καρδιά σαν την δική σου να είχαμε όλοι μας.Μακάρι όλοι στα κινητά τους να λαμβάνανε μηνύματα σαν αυτό που έλαβα εγώ χτες το βράδυ....Είσαι ότι καλύτερο μου έτυχε το 2007...Σε γνώρισα και γέμισες τη ζωή μου...Με έκανες να αισθανθώ διαφορετική και να δίνω αξία σε πράγματα που μέχρι τώρα απλά υπήρχαν και δεν τα είχα προσέξει, έδωσες αξία σε μηδαμινά πράγματα που ούτε καν τα υπολόγιζα....Είσαι πάντα δίπλα μου έτοιμη να με ακούσεις, έτοιμη να με κάνεις να δω λίγο πιο μπροστά, να μην πισωγυρίζω γιατί δεν αξίζει το κόπο, να βλέπεις με τα δικά σου μάτια και να καθοδηγείς την δική μου καρδιά στο σωστό δρόμο....ΚΩΔΙΚΟΣ ΚΡΕΜΑΣΤΡΑ.....
ΚΩΔΙΚΟΣ ΠΙΠΙΛΑ.....Είναι ποτέ δυνατόν να ξεχάσω όλα αυτά που ζήσαμε μαζί? Σκέψου μέσα σε ένα χρόνο πόσα περάσαμε....ξανασκέψου τώρα πόσα ακόμα έχουμε.....
Θα ζήσουμε μαζί πολλά ακόμα γιαυτό ετοιμάσου,.....Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα!!!!
Ηρθε η Βάσια η θεία του Ομηρου .....να θαυμάσει το χιονάθρωπο μου πριν αυτός λιώσει....δεν θέλω να λιώσει....Θα πρέπει να ΠΕΡΙΜΕΝΩ πάλι να χιονίσει και δεν θέλω να βαρύνω το ρήμα μου για το χιόνι το ρήμα αυτό το έχω για άλλο σκοπό...ξέρεις εσύ.....
Σε αφήνω......Σε ΑΓΑΠΩ με όση δύναμη καρδιάς έχω...-που είναι πολύ λιγότερη από τη δική σου- αλλά......ΣΕ ΑΓΑΠΩ...και κλείνω με το παρακάτω αφιερωμένο......
Κωδικός Πιπίλα, Κωδικός Κρεμάστρα,
Είσαι η μοναδική που θα πιστέψω αν μου τάξει τα άστρα
Είσαι ΦΙΛΗ πραγματική και πάντα κοντά μου
Είσαι το καθημερινό μου γέλιο, η αιτία στη χαρά μου!!!!
Το Λιάκι σου.........
Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008
ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ....
Μου έρχονται στο μυαλό τόσα τραγούδια που μιλάνε για τη φιλία και κολλάει στο
"Που να βρω ένα φιλαράκι να μου πει πως μ'αγαπά στα αλήθεια..."και ναι σε ξαναβρήκα μετά από τόσα χρόνια και για να μην έχουμε πάλι λεκτικές "κόντρες" με βρήκες εσύ, με βρήκες και μου θύμισες τα όνειρα που κάναμε μαζί, τις ατελείωτες συζητήσεις περί ότι μας ερχόταν στο μυαλό, τα αμέτρητα χιλιόμετρα με το seatάκι΄, τόσες σκέψεις που το μυαλό τις είχε αποθηκευμένες μακριά από την καθημερινότητά μου και που εδώ και μία εβδομάδα τώρα τις έχει φέρει όλες στην επιφάνεια...Και πονάει το μυαλό μα περισσότερο η καρδιά γιατί μέσα σε τόσα χρόνια έχασε την ευκαρία να μοιραστεί άλλα τόσα μαζί σου....
Και σε ρωτώ...Πως μπόρεσες και χάθηκες τόσα χρόνια, και μην μου πεις ότι ευθύνομαι εγώ γιατί μόλις σήμερα στο fb είδα τα παράπονα των φίλων σου για τις εξαφανίσεις σου......
Αραγε θα ξαναφύγεις?
Και ευθέως να σε ρωτήσω θα παίξεις με τις λέξεις όπως πάντα, και απάντηση δεν θα δω....
Το όνομα του blog "βαφτίστηκε" από εσένα χωρίς εσένα....Εσυ δεν είσαι αυτός που μόλις χθες μου έλεγες να ΠΕΡΙΜΕΝΩ??? Μου είπες να περιμένω να δω και να μην βιάζομαι και να έχω υπομονή......
Μάλλον ξεχνάς φίλε μου ξεχνάς πολύ εύκολα και αυτό δεν είναι καλό!!!Κάποια στιγμή θες δεν θες θα ξαναθυμηθείς.....όπως θυμήθηκα εγώ.....!!!!!
Κάποιος φίλος σήμερα έγραψε ότι το περιμένω δεν είναι το σωστό ρήμα.....Τι να του πεις τώρα, ότι ο φίλος από τα παλιά επέμενε? Και να του εξηγούσες δεν θα καταλάβαινε ή δεν θα ήθελε να καταλάβει...μπορεί να τον "πονά" και αυτόν το ρήμα περίμενε.....του αρέσει περισσότερο το ρήμα ΕΝΕΡΓΩ.....ίσως γιατί οι ενέργειες που κάνει έκανε ή πρόκειται να κάνει δεν πρόκειται να "πονέσουν" και ας έχει πονέσει αυτός!!!!
Ο πόνος συνδέεται απόλυτα με το ρήμα περιμένω ίσως γιαυτό και τον τοποθετώ τόσο εύκολα και αρκετά πολύ μέσα στο λόγο μου.....δεν βρίσκεις?
Ολο το Σαββατοκύριακο που δεν έχει σταματήσει να χιονίζει -άσχετο αλλά επίκαιρο- μου ήρθε άλλο ένα αγαπημένο ρήμα που μου το θύμισε και αυτό ο φίλος από τα παλιά....ΚΡΥΒΩ....Αλλο λέει είναι το κρύβω και άλλο ΑΠΟΚΡΥΠΤΩ κάτι από την αλήθεια......Τι να σχολιάσω εδώ? Και μόνο που το πληκτρολογώ μπερδεύτηκα.......Από την άλλη βέβαια μου αρέσει να μπερδεύομαι γιατί έτσι δεν αναγνωρίζω την αλήθεια και την πραγματικότητα που ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μου αρέσει!!!!
Και τώρα πρέπει να σας αφήσω όλους εσάς τους γνωστούς μου και όλους εσάς τους άγνωστους που στο μέλλον μπορεί να γίνεται και γνωστοί γιατί έχω επιχείρηση fb.....Και φίλε από τα παλιά κάτι τελευταίο για εσένα......Σήμερα δεν μου έδωσες την ευκαιρία να σου πω πόσο πολύ σε αγαπώ......Περιμένω αύριο...που ίσως κάτι καλύτερο ξημερώσει......
"Κλείνω τα μάτια και σε θυμάμαι,
Πόσο σε αγαπώ να πω φοβάμαι,
Ασε με στον ώμο σου να ακουμπίσω
και το δάκρυ που κυλάει θα σκουπίσω"
Φίλε έλα απόψε που πονάω........
Κάλο βράδυ με πολύ χιόνι .....το Λιάκι!!!!
INVITATION TO BEATERMAN....
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΧΟΡΕΥΤΗ JORGE
Kάποιος φίλος από τα πολύ παλιά.....μου έχει πει ότι δεν απαντά στα σχόλια που κάνει ο καθένας που μπαίνει στο blog του...εγώ από την άλλη λατρεύω να επικοινωνώ με τους ανθρώπους έστω και ηλεκτρονικά...Αρα δεν θα μπορούσα να μην απαντήσω στο Σχόλιο σου...
Το μόνο πράγμα που δεν είμαι είναι απαισιόδοξη..Πάντα ξυπνάω και λέω μέσα μου ότι η σημερινή μέρα θα είναι καλύτερη από την χθεσινή, το ρήμα που λατρεύω και γιαυτό το λόγο ονόμασα το blog ΠΕΡΙΜΕΝΩ είναι γιατί κάθε μέρα περιμένω το καλύτερο....Το γεγονός ότι δεν έρχεται, δεν σημαίνει ότι είμαι απαισιόδοξη....
Τα καλύτερα λέει αργούν να έρθουν....Δοκιμαζόμαστε κάθε μέρα ελπίζοντας για τα καλύτερα, Αραγε μήπως είναι τόσο κοντά μας και δεν τα βλέπουμε? μήπως η καθημερινότητά μας, μας απομακρύνει από αυτά?
Το μόνο σίγουρο είναι ότι στον Αγιο Στέφανο θα αποκλειστούμε και αυτό σίγουρα δεν είναι το καλύτερο!!!!!!
Τρελό χιόνι λοιπόν....δεν βλέπεις απέναντι.....Δεν κυκλοφορεί τίποτα....Το μόνο που φαίνεται είναι ένα λευκό πέπλο που έχει τυλίξει τα πάντα...Λέω να βγω για λίγο να χαθώ μέσα σε αυτό!!!!!
ΑΓΝΩΣΤΕ ΒΑΓΓΕΛΗ!!!
Εχεις να προτείνεις κάτι για να γίνει το blog καλύτερο?
Περιμένω να διαβάσω....μην αργήσεις να γράψεις γιατί πλέον στον Αγιο Στέφανο μετράμε ώρες... λεπτά.... για να κοπεί το ρεύμα...